A praia dos afogados

O mundo da pesca e do mar na costa galega está cheo de misterios, está dotado dunha personalidade propia e as xentes destes lugares viven sempre co medo a ese xigante das ondas. As vilas mariñeiras como Panxón viven principalmente dos produtos mariños e do turismo, e con moito esforzo. A todo este mundo quixo Domingo Villar render homenaxe na súa segunda novela, A praia dos afogados (2009. O autor vigués, residente en Madrid, recupera ao inspector Leo Caldas e máis o seu axudante Rafael Estévez para resolver un caso de suposto suicidio dun mariñeiro chamado Xusto Castelo ‘O Rubio’ nunha praia de Panxón.

Como en toda novela policiaca, por aquí veremos pasar a moitos sospeitosos e entraremos nun entorno no que nada é o que semella ser, e as historias do mar únense nun relato trepidante. No medio de toda esta intriga, Leo Caldas proponse coma unha personaxe rica en reflexións sobre o paso do tempo. Tampouco hai que pasar por alto que a súa participación deste no programa radiofónico «A Patrulla nas ondas» ofrece unha perspectiva da influencia que os medios de comunicación desempeñan para a toma de contacto entre as persoas, e a importancia de ser unha personalidad coñecida entre o común dun lugar. Neste caso, na vila todos os veciños aos que vai interrogando o recoñecen pola súa faceta como locutor.

Leo Caldas é tamén un poseso do traballo, é deses humanos que viven atados ao seu posto de emprego e que non respectan os seus momentos de lecer, nin os dos demais.

A novela aquí presentada ten moito potencial fílmico, algo que observei mentres lía e ao tempo desfilaban pola miña cabeza as imaxes coas voces de actores galegos. Non é de estrañar que outros visen este potencial e o levasen á práctica: en maio do 2014 comezaba a rodaxe da película homónima con actores da talla de Carmelo Gómez, Antonio Garrido, Carlos Blanco ou Marta Larralde.