Vladek Spiegelman, o protagonista de Maus, di nun momento que escribir sobre o Holocausto xa non ten moito sentido, pois corres o risco de caer no máis tópico e que xa estea practicamente todo contado. Nada máis afastado da realidade, pois aínda restan moitas visións e historias individuais sobre esta funesta etapa histórica.
Proba disto é Maus, unha banda deseñada que transcende o pictórico para centrarse máis na novelística, motivo polo cal se podería inserir no ámbito da novela gráfica. Nel, o debuxante Art Spiegelman conta as vivencias do seu pai no campo de concentración de Auschwitz, unha experiencia cruenta pero á que sobreviviu. Cunha aparente sinxeleza, Spiegelman vainos relatando todo o vivido, mais tamén intercala as experiencias diarias mentres conversa co pai e este lle vai contando todo, ademais de falar de feitos cotiáns da actualidade. Neste senso, créase un debate interesante arredor da propia creación e escritura, pois a miúdo pai e fillo debaten arredor da necesidade de introducir ou non certos detalles, ademais da tensión que se produce entre eles por mor de certos temas. Seguir leyendo “Maus, a historia ilustrada dun supervivente en Auschwitz”
É moi complicado, cando as versións son tan impoñentes, obviar o feito de que a novela que se está a ler foi levada ao cine. O sétimo arte válese da literatura continuamente para levar ao plano corpóreo as imaxinacións dos escritores. Obras como The Godfather de Mario Puzo ou Gone with the wind de Margaret Mitchell son casos inequívocos de obras mestras nacidas a partires de textos excelentes. No caso do libro de Burguess, estudoso de Joyce, crítico literario e erudito do mundo das letras e a música, o feito de que un monstro coma Kubrick escollera a historia de violencia e redención do escritor inglés, foi o trampolín definitivo para que a novela se transformase en referencia. O cineasta, que en case tódolos seus filmes adapta, chegou máis aló, usando ese mundo paralelo que se narra para poñer os cimentos de parte do cine contemporáneo (videoclips, montaxe, música). Igual que Lolita, 2001 ou The Shine Kubrick traspasa a fronteira da literalidade para alcanzar cotas de creatividade incrible. Burguess foi o primeiro sorprendido do éxito do filme, e o seu primeiro admirador, pero sabía de certo que o seu escrito era, por si só, un alegato ás xeracións vindeiras, un aviso ao mundo deshumanizado, unha boia de luz nun mar de maldade. O tremendo é sinalar todo iso dende o punto de vista contrario, sen moralizar, sen querer ensinar cunha falsa impostura a hipocrisía dun sistema viciado dende as bases.
“Escribir pese a todo, pese a la desesperación”: Marguerite Duras
