Roubo un dos versos de Dos días escuros, de Mª Carmen Caramés Gorgal, para empezar este comentario arredor do impacto que me deixou dito poemario pola realidade coa que trata o tema do maltrato.
O poemario, gañador do Premio Johán Carballeira de Poesía 2014, foi editado por Xerais e presentado o pasado sábado en Bueu, durante a entrega de premios deste ano. Alí a autora leu algúns dos poemas que compoñen Dos días escuros, e fixo un alegato para que non se esquezan as mulleres mortas por violencia de xénero, para que non sexan un número mais na funesta lista.
É un poemario para ler con calma, aínda que non para disfrutar, xa que o que conta é tan duro que a carraxe rezuma na pel cando o les. Os poemas engárzanse segundo as fases polas que vai pasando unha muller maltratada, desde os primeiros momentos nos que quizais existiu o amor, ata aqueles de non saber o porqué da súa persistencia no mundo. O inicio é descrito así:
«Nunca antes os corpos e as almas coñeceran un espazo común de tan feliz encontro e converxencia. Así foi este amor na súa orixe: un cáliz de lume que mata en cada vez e resucita».
A autora está moi comprometida co tema da igualdade e da violencia de xénero, loitando con este poemario porque a lacra do machismo sexa erradicada. Nunha entrevista publicada en Praza Pública destaca que quixo dar voz a todas as mulleres ás que o medo lles impide falar, tentando buscar os sentimentos dunha muller á que as gadoupas do seu marido lle impiden ver máis alá.
Quería rematar este post, convidándovos sinceramente a ler este poemario. É imprescindible dar voz, que a poesía saia dos seus tópicos de canto ao amor e se posicione no tratamento de problemáticas sociais e de males coma este. Déixovos algúns dos versos que máis me chegaron á alma:
«Foi un xesto, simplemente,
unha sospeita,
e sentín por vez primeira
o olor a xofre da froita merada
metérseme nos ósos,
invadirme a boca»
«Non coñecedes a miña dor
e xulgades aínda o meu silencio.
O meu silencio,
que non é máis que a parálise axial
que provoca o medo
invadindo o líquido esencial,
atoando a gorxa».
«Finalmente,
só algúns corazóns esnaquizados
lembrarán o meu nome».
Ficha técnica
Título: Dos días escuros
Autora: Mª Carmen Caramés Gorgal
Editorial: Xerais
Ano de publicación: 2015
Número de páxinas: 63
Lecturafilia 